De ‘Flipperkast des Vaderlands’ Joost Klein heeft afgelopen donderdag zijn songfestivalnummer Europapa gepresenteerd en dat deed hij vrolijk. Met schoudervullingen, een Nederlands vlaggetje en zijn goede vriend Arjen Lubach. Of hij dat Eurovisiewedstrijdje gaat winnen? Zou zomaar kunnen. Zoals hij ook gemakkelijk laatste kan worden. Ik ben zo trots dat ik van deze onzin geen verstand heb. Gelukkig kwamen er nog wel wat songfestivalbeelden van vorig jaar langs. Dat krassende kraaienduo wier namen ik steeds vergeet. Toen ik Gordon onlangs vals hoorde kwelen dacht ik toch weer even aan dit in mijn oren legendarische tweetal. Als songfestivalscepticus beleef ik hier zoveel plezier aan. Hoewel die eenzame indiaan met die treurige tooi bij mij nog steeds op nummer een staat. Die naam vergeet ik nooit meer. Joan Franka!
Ik hou van dit soort belangrijk showbizznieuws. Zeker op het moment dat Poetin ons zachtjes voorbereid op een stevige kernoorlog waarin ons vrije Westen weggevaagd schijnt te worden. Volgens kenners is het dan ook het einde van Vladimir zelf. En zijn maffiose miljardairsclan is dan ook kassiewijle. Dan zal onze Quincy Promes blij zijn dat hij op dat moment lekker veilig in Dubai zit.
Hoop wel dat we op het moment dat de Derde Wereldoorlog uitbreekt een beetje serieuze regering hebben. Liefst onder leiding van Geertje, die ooit nog openlijk met Poetin geheuld heeft. Wat zal Wilders doen voordat de bom valt? Geeft hij de Russische dictator vlak daarvoor nog een laatste waarschuwing? Of smeekt hij de Russen om genade en legt hij uit dat hij tot voor kort een groot fan van Poetin was? Wijst hij Moskou op zijn overvolle ijskast. Daar staat zijn liefde voor de meedogenloze Navalnymoordenaar naast het Koranverbod en andere ingetrokken idiote wetsvoorstellen. Of laat hij de laatste waarschuwing aan Volendamse Mona over en vlucht hijzelf in een nikaab? Maar waarheen? Waar is het nog veilig op onze planeet?
Op de televisie meldde een oorlogsdeskundige dat het van Poetin alleen maar woorden zijn. Wapengepruttel. Meer niet. Of mij dat geruststelde? Wat zei Colijn ook alweer in 1936? Iets met veilig slapen? Vier jaar later kwam de inval. Dus we hebben nog tijd.
In een talkshow ging het daar heel even over, maar gelukkig gingen ze daarna meteen over op echt belangrijke zaken. Of Bert Huisjes een Matthijs is? Huisjes is een of andere alom gevreesde hoofdredacteur van een splinteromroep binnen de NPO. Veel presentatiedames die met hem werken of werkten hebben over hem geklaagd, terwijl de mannen van de Omroep voor Wakker Nederland juist heel enthousiast zijn over briesende Bertje. Johan Derksen heeft het in zijn talkshow voor Huisjes opgenomen en dan weet je meteen dat Bertje hartstikke fout is. Heerlijk dat al dit intern omroepgeneuzel openlijk via juiceteefjes, roddelsites en talkshows openlijk wordt uitgevochten.
Ik moet er altijd wel om lachen. Net als om de Britten die het op dit moment nog veel bonter maken. Zij vragen zich af waarom Kate al maanden zoek is. De heerlijkste roddels gonzen door het Verenigd Koninkrijk. Ze zou haar kont hebben laten liften, over de paleismuur geklommen zijn, in verwachting zijn geweest van een roodharige baby en dat zou dan weer duiden dat dat kind van haar zwager en oude liefde Harry is, die zelf ook weer niet dezelfde vader als zijn broertje heeft. De tabloids hebben het druk. Het zou ook nog kunnen dat ze een nier aan haar zieke schoonvader heeft gedoneerd. Alleen al voor dit soort heerlijke onzin moeten al die Europese koningshuizen blijven. Wat hebben we hier niet genoten van de oude Bernard met zijn steekpenningen en zijn bastaarddochters, zijn huisjes melkende kleinzoon, Mabeltje die met Klaas Bruinsma op de wadden in het vooronder van een bootje sliep en Max met haar foute vader. Wat dat betreft is het nu een beetje saai.
Roddels zijn een mooie afleiding van de werkelijkheid. Ook nog iets positiefs? Het is goed dat Rutte de NAVO gaat leiden. Die wil namelijk nog wel eens wat vergeten. Bijvoorbeeld om een oorlog te beginnen.
