muziek:
Ton Scherpenzeel

tekst:
Youp van 't Hek

Hij met een hoofdletter schiep de aarde en daar
moeten we hem dankbaar voor zijn. Het water niet
de dorst. Het eten niet de honger. De vrede niet de
oorlog. De gezondheid niet de ziekte.

M'n lieve God, vertel me nou toch even
Ik zie de beelden elke dag in het Journaal
Ik lees de krant, en wat er staat geschreven
In duizend foto's en in elke taal
't Zijn de kinderen van amper negen dagen
Ze creperen in een stoffige woestijn
M'n lieve God, ik mag je toch wel vragen
Waarom, waarom, waarom moet dat zo zijn?

M'n lieve God, vertel me nou toch even
Over de oorlog en dat soldatenkind
Waarom moet hij zonder benen verder leven?
Ben je doof, God, autistisch en zo blind?
De aarde schudt, alleen in sloppenwijken
Het zijn de armsten, ze kermen van de pijn
Doe me een lol, God, en ga er effe kijken
Waarom, waarom, waarom moet dat zo zijn?

En in de kerken, daar gaat men op de knieën
Ik zie de rabbi, de imam, de kapelaan
En ze bidden en ze danken met z'n drieën
Ze danken jou, God, want jij hebt niks gedaan
En in de kerken, daar gaat men op de knieën
Of ze gaan 'Halleluja'-juichend staan
Ze bidden ellenlange litanieën
En danken jou, God, want jij hebt niks gedaan

Godverdegod, vertel me nou toch even
Over de kanker in dat kleine kind
Waarom mag dat joch niet verder leven
Vertel me wie dat toch verzint?
Al die honger, al die ziektes, al die regen
Waarom zijn d'r miljoenen op de vlucht
M'n lieve God, maakt jou dat nooit verlegen
Slaak je nooit een diepe zucht?

En in de kerken, daar gaat men op de knieën
Ik zie de rabbi, de imam, de kapelaan
En ze bidden en ze danken met z'n drieën
Ze danken jou, God, want jij hebt niks gedaan
En in de kerken, daar gaat men op de knieën
Maar ik zou ze willen schoppen, willen slaan
En willen zeggen: 'Kijk toch, want wat zie je?
Dat is jullie God, die heeft niks gedaan'