muziek:
Ton Scherpenzeel

tekst:
Youp van 't Hek

Een psychiater en een hele ouwe sofa
Hij luistert goed naar zijn patiënt
Er zijn tissues, er staat een glaasje water
Maar het verhaal is de dokter te bekend

Mijn moeder die heeft mij nooit begrepen
Mijn vader ronduit een tiran
Mijn opvoeding benauwd, benepen
Mijn leven een te uitgestippeld plan

En de dokter zegt hele wijze dingen
Maak je niet te druk en niet te dik
Je moet je ziel wat vaker laten zinnen
En geef wat ruimte aan je innerlijke ik

Maar 's avonds als de patiënten zijn vertrokken
Dan kruipt de dokter op z'n sofa suf gelul
En hij ligt dan te griepen en te mokken
En hij zegt: het was allemaal hun schuld

Want z'n moeder die heeft 'm nooit begrepen
En z'n vader ronduit een tiran
Z'n opvoeding te gelovig, te benepen
Z'n leven een te uitgestippeld plan

En zijn vrouw heeft een eigen psychiater
En onze kinderen zijn ook in therapie
Met tissues en met glaasjes water
Hoe krijgen zij hun leven goed onder de knie

Want hun moeder heeft hun altijd goed begrepen
En hun vader gewoon een leuke man
Nooit geschonden, geschopt en nooit geknepen
Alles komt en alles kan

Ach dokter, wie heeft mij toch die rozentuin beloofd?
Dokter, ik zit nog met een onkruid in mijn hoofd
Dokter, de was is witter aan de overkant
Dokter, ik voel dat ik van binnen brand
M'n hart moet harder kloppen, het liefst op elke deur
Dokter, laat het stoppen, die eeuwige terreur

Dat van die moeder die jou nooit heeft begrepen
Dat van die vader, die tiran
Dat van die opvoeding, benepen
Dat leven, de hele rataplan

Ach weet wat je wil, en een beetje wie je bent
Dan wordt je gelukkig, volgende patiënt
En als je maar wandelt, en niet teveel rent
Dan wordt je gelukkig, volgende patiënt

En als het maar feest is, feest in de tent
Dan wordt je gelukkig, volgende patiënt
Dan wordt je gelukkig, dan wordt je gelukkig
Dan wordt je gelukkig, volgende patiënt