muziek:
Ton Scherpenzeel

tekst:
Youp van 't Hek

Met zoveel tranen geschreven en gezongen en
zoveel mensen mee getroost. Soms zijn liedjes
daarvoor.

Meneer Alzheimer, ik wil even met u praten
Met mij gaat het nog goed, ik ben niet oud
In mijn gelei hierboven zitten nog geen gaten
Maar op een dag, en dat laat mij niet koud,
Ben ik dit lied allang vergeten
Dan weet ik niet wat ik vanavond zong
Maar nu wil ik daar niets van weten
Want nu ben ik nog goed en bij en jong

genoeg om even iets aan u te vragen
Mijn probleem is echt niet al te groot
Het gaat over mijn laatste dagen
Als u toeslaat zo vlak voor m'n dood
Wilt u een beetje selecteren
Zodat ik de mooie dingen wel onthoudt
Dus als ik in mijn stoel zit weg te teren
Dat ik nog even mag denken aan mijn vrouw

Met wie ik zoveel jaren heb gevreeën
Met wie ik zoveel jaren heb gewoond
Dat ik nog een beetje weet hoe we het deeën
Omdat mijn eigen lijf mij dat dan nooit meer toont
Kijk, ik wil best een heleboel vergeten
Ik weet zo al twaalf vrouwen op een rij
Van zeker drie zou ik de naam al niet meer weten
En de rest verzuipt ook in die grijze brij

Er is meer dan genoeg om mee te nemen
Pak mijn angsten, mijn wanhoop en verdriet
Pak ze, ik zal ze echt nooit claimen
Maar al het mooie, neem dat niet
Pak mijn geld, mijn leugens en mijn ruzies
En mijn iets te vaak verongelijkte toon
Maar laat aan mij een paar illusies
En mijn liefde voor mijn dochters en mijn zoon

En één ding mag u zeker pakken
Daarvoor ben ik nou eenmaal veel te laf
Misschien hoor ik daarom bij de slappe zakken
Maar ik smeek u: neem mij mijn doodsangst af

Zodat ik mooi en stil de wereld kan verlaten
Met een knipoog naar de mijnen, zonder angst
Meneer Alzheimer, valt daarover te praten?
Want voor doodgaan ben ik levenslang het bangst

Dus dat ik mooi en stil de wereld kan verlaten
Met een knipoog naar de mijnen, zonder angst
Meneer Alzheimer, valt daarover te praten?
Want voor doodgaan ben ik levenslang het bangst